Alweer 5 weken in Amerika! :)
Blijf op de hoogte en volg Sary
19 September 2015 | Verenigde Staten, Champaign
Hoi allemaal!
Het heeft even geduurd, maar dan hier toch eindelijk een reisverslag.
Ik zal maar bij het begin beginnen. Voor de duidelijkheid, het begin was bijna 5 weken geleden! Op zondag 16 augustus ben ik door mijn lieve vriendjes en vriendin (Chris, Sjors, Steffan en Simone!) naar Schiphol gebracht. Na een kopje koffie kwam toch echt het moment om afscheid te nemen en kwamen de tissues goed van pas! Toen hup het vliegtuig in, op naar Atlanta! Daar moest ik mijn bagage ophalen en door de Amerikaanse douane, en met maar anderhalf uur tijdsverschil was dat niet heel fijn. Maar met wat moeite werd ik redelijk snel geholpen en was ik netjes op tijd voor mijn (vertraagde) vlucht naar Chicago. 's Avonds kwam ik rond 11 uur (lokale tijd) aan en ben ik met een shuttle naar mijn hotel gebracht. Daar lekker even een paar uur geslapen om de volgende ochtend na een ontbijtje klaar te staan voor het volgende deel van de reis!
Met de shuttle weer terug naar het vliegveld om vanaf daar de 2 en een half uur durende busreis naar mijn nieuwe woonplaats van de komende maanden te namen. De nieuwe woonplaats in kwestie: Champaign, Illinois! :) In Champaign aangekomen werd ik opgevangen en naar mijn kamer gebracht. Een paar minuten later stond Erik, een Amerikaan die ik vorig jaar in Wageningen heb leren kennen, voor mijn deur. Die heeft me een hele rondleiding gegeven over de campus, die enorm leek de eerste dagen. Inmiddels weet ik dat het best wel meevalt! ;)
Ik heb die eerste avond heerlijk geslapen, en dankzij het tijdsverschil was ik de volgende ochtend ruim op tijd wakker om naar mijn eerste dag internationale orientation te gaan. Orientation hield in dat ik van dinsdag tot en met donderdag hele dagen met een groep internationale studenten de campus leerde kennen. Ik heb informatiesessies bijgewoond, allerlei leuke activiteiten gedaan, heel veel gratis pizza gegeten en het gewoon ontzettend gezellig gehad!
Dat weekend was het officiele welkom voor alle nieuwe studenten in het 'Memorial Stadium', het American football stadion van mijn universiteit (University of Illinois at Urbana-Champaign, aka UIUC). Op zondag was er 'Quad day', een dag waarop er op de 'Quad' (een mega grasveld midden op de campus) ongeveer 1000 stands waren van alle mogelijke studentenorganisaties. Daar heb ik me ingeschreven voor onder andere het roeiteam, en ontzettend veel gratis zooi gekregen. Ik hoef voorlopig geen pennen meer te kopen haha.
Maandag, 24 augustus, de eerste collegedag, een dag vol emoties. Ik had er ontzettend veel zin in, maar was ook wel een beetje zenuwachtig omdat ik geen idee had wat ik nou eigenlijk kon verwachten. Uiteindelijk heb ik 's morgens voor twee vakken de introductiecolleges gevolgd en 's middags had ik mijn eerste schaatsles! Allemaal super leuk en interessant!
Daarna heb ik echt geleerd hoe snel een dag opeens kan veranderen. Ik was misschien 5 minuten thuis na mijn schaatsles toen ik mijn moeder aan de telefoon had, die me het moeilijke bericht gaf dat mijn lieve oma was overleden die middag. Nou, geloof me, ik wist niet wat me overkwam of wat ik moest meer op dat moment. Na het gesprek met mijn moeder nog even goed gehuild om daarna dingen te gaan regelen om terug te kunnen naar Nederland. Ik werd gelukkig goed opgevangen en heb ook nog even met een counselor kunnen praten. 's Avonds heb ik samen gegeten met de studenten die ik de week ervoor had leren kennen. Ze waren heel lief en begripvol, wat heel fijn was. Het tijdsverschil maakte dingen een stuk lastiger voor me, omdat ik niet meteen contact kon hebben met mijn vrienden en familie in Nederland.
Nou ja, zoals ik misschien niet hoef uit te leggen was die week een hele vreemde voor me. Nog steeds dagelijks nieuwe indrukken, en ondertussen veel contact met thuis om plannen te maken om terug te gaan voor de begrafenis. Ondertussen waren de try-outs begonnen voor het roeiteam en was ik elke ochtend vroeg in de sportschool te vinden om te trainen daarvoor. Verder contact met docenten gehad om te regelen dat ik er niet zou zijn en voor ik het wist zat ik weer in een bus en een vliegtuig terug naar Nederland.
Over de week in Nederland wil ik niet teveel kwijt, behalve dat het heel fijn was om bij de begrafenis te kunnen zijn en goed afscheid te kunnen nemen van mijn oma, hoe moeilijk het ook was. Verder wil ik iedereen bedanken die mij, op de een of andere manier, door de moeilijke tijd heen heeft geholpen! :)
Nou, die week vloog ook om en toen zat ik weer in Chicago op zaterdagavond. Het was labor day weekend, wat betekende dat ik op maandag 7 september ook nog vrij was. Ik had samen met 8 andere internationale studenten afgesproken om een weekendje Chicago te doen, dus toen ik op het vliegveld aankwam heb ik een taxi naar de Cheesecake Factory genomen (om daar eerst het lekkerste stuk cheesecake ever te eten) en daarna nog twee dagen Chicago onveilig te maken!
Op zaterdagavond was er vuurwerk op Navy Pier. Dit hebben we van afstand bekeken om daarna even langs het hotel te gaan. Rond middernacht wilden we een kroeg in, maar toen kwamen we erachter hoe moeilijk er in de VS gedaan wordt over mensen die nog geen 21 zijn. In Urbana-Champaign is dat anders, daar mag je al de kroeg in als je 19 bent, alleen wel pas drinken als je 21 bent. Nou ja, uiteindelijk zijn we bij een restaurant-bar naar binnen gekomen. Daar een ontzettend vies biertje gedronken, wat was ik blij toen ie op was.
Zondag zijn we na het ontbijt eerst naar Willis Tower geweest. Dat is hoogste toren van de VS als ik me niet vergis. Na 3 uur in de rij gestaan te hebben waren we eindelijk boven. Dat uitzicht was zo ontzettend gaaf! Echt onbeschrijflijk, vandaar de foto's! Ik ben de uitdaging maar aangegaan en op een glazen plaat gaan staan en zitten, die uit de zijkant van het gebouw komt. Dan hang je dus een flink eind (metertje of 300) boven de stad. Geloof me: dat is echt heel eng (vooral als je hoogtevrees hebt). Ik durfde ook pas recht naar beneden te kijken toen ik weer veilig eraf was! Toen we weer beneden waren en snel geluncht hadden, zijn we naar de 'bean' gegaan. Dat is een boonvormige lachspiegel, waar je hele gave foto's in kan maken, onder andere van de skyline van Chicago! Na daar een poosje rondgehangen te hebben zijn we naar Pizzeria Uno gegaan om de originele Chicago deep dish pizza's op te halen de we besteld hadden. Wat was dat lekkere pizza! Maar zo ontzettend zwaar, dat ik na 1 stuk echt helemaal genoeg had. Het is een pizza van een paar centimeter diep die helemaal gevuld is. Echt goddelijk, en aan de andere kant ook misselijkmakend haha. Na de pizza zijn we naar de tweede toren van Chicago gegaan, de John Hancock Tower. Het was inmiddels donker, dus dan ziet de stad er meteen heel anders uit. Tenminste vanaf grote hoogte. Het was super mooi, allemaal lichtjes. De ene kant was bijna helemaal donker, de Great Lakes, met in aan de overkant Michigan! :D
's Avonds hebben we ons gedragen en zijn we lekker op tijd naar bed gegaan, na een paar spelletjes en een beker thee. Maandag is het grootste deel van de groep naar Shedd Aquarium gegaan. Dit is een best groot aquarium met allerlei dieren die in en rond het water leven. Ze hadden een tank met beluga's, dolfijnen, maar ook een stuk met een caribisch koraalrif, een stuk amazone (met o.a. een anaconda, vogelspinnen en piranha's) en dan nog otters, zeesterren, haaien en vissen in allerlei kleuren en maten! En volgens mij mis ik dan nog een hoop, maar hoe dan ook het was geweldig! Ze richten zich op het redden en de zorg van de dieren, dus de 'shows' zijn voornamelijk praatjes waarbij ze uitleggen over de dieren en de dieren dichtbij laten komen zodat ze goed te zien zijn voor het publiek. Je hebt dus niet echt van die shows die je vaak ziet waarbij dieren allerlei kunstjes doen.
's Avonds hebben we heel snel een hapje gegeten en zijn we, met behoorlijk wat stress, naar het busstation gegaan. Daar aangekomen bleek dat we best rustig dat gratis toetje hadden kunnen opeten, want we hadden 3 uur vertraging met de bus terug. Ja, een busreis van ongeveer 2 en een half uur, en dan meer vertraging dan dat hebben, niet chill! Tegen de tijd dat we terug waren in Champaign was het laat, en was het beetje lastig thuiskomen, maar het is gelukt en ik lag tegen 2 uur eindelijk, helemaal uitgeput, in mijn bedje.
Vanaf dinsdagochtend begonnen de colleges weer. De docenten waren blij dat ik er weer was, en zijn erg behulpzaam om te zorgen dat ik weer op gang kom en alles ingehaald krijg. Dat kost nogal veel moeite, want er gaat veel tijd in mijn vakken zitten en ondertussen gingen de roei try-outs ook door. Vrijdagochtend had ik mijn laatste try-out dag, waarbij ik 4 kilometer op de roeimachine moest roeien. Zaterdagavond kreeg ik het verwachte mailtje dat ik gekozen ben (als 1 van de 12) voor het 'women's novice rowing team' van UIUC van dit seizoen! Novice houdt in dat het mijn eerste jaar is op dit niveau met roeien. Tijdens wedstrijden zal ik dan ook tegen mensen roeien die ook in hun eerste jaar op college niveau roeien zitten. Zaterdagochtend was ik voor het eerst bij een American football game van mijn universiteit. Dat was super awesome, maar duurde wel (iets te) lang. Het duurde even, maar inmiddels begrijp ik het spel redelijk. De Illini waren overigens met 44-0 ruim te sterk voor Western Illinois! Mooie winst voor ons! :D Ontzettend mooie team spirit gedurende de wedstrijd, met een optreden van de beste college marching band van de VS (de Marching Illini) en awesome cardtricks in ons studenten vak in het stadion! Al met al een geslaagde ochtend! De rest van het weekend heb ik in de bieb gezeten om werk in te halen. Gelukkig waren er mensen mee die ook dingen moesten, is wel motiverend!
Dinsdagochtend had ik mijn eerste echte training van het roeiteam. Helaas ging het twee uur daarna mis toen ik flauw viel op mijn kamer en daarbij een hersenschudding opgelopen heb. Gevolg: ik lig nu alweer een paar dagen veel op bed. Tussendoor doe ik wel mijn best om wat werk gedaan te krijgen, maar heel optimaal gaat het niet. Maar ik blijf positief, het kan alleen maar beter worden vanaf nu!
Er wordt druk gezocht naar een verklaring van het flauwvallen, maar dat kost tijd. Inmiddels hebben ze hier na 1 onderzoek wel al een beter idee dan na alle onderzoeken die ik een paar jaar terug heb gehad in Nederland. Maar goed, we zullen het zien.
Goed, ik denk dat het wel even genoeg geweest is voor nu! Ik zal binnenkort allemaal foto's toevoegen, maar ik moet ze even uitzoeken! Ik ga er tenminste vanuit dat jullie niet 100 selfies in Chicago hoeven te zien haha!
Tot een volgende keer!
xx Sary
Het heeft even geduurd, maar dan hier toch eindelijk een reisverslag.
Ik zal maar bij het begin beginnen. Voor de duidelijkheid, het begin was bijna 5 weken geleden! Op zondag 16 augustus ben ik door mijn lieve vriendjes en vriendin (Chris, Sjors, Steffan en Simone!) naar Schiphol gebracht. Na een kopje koffie kwam toch echt het moment om afscheid te nemen en kwamen de tissues goed van pas! Toen hup het vliegtuig in, op naar Atlanta! Daar moest ik mijn bagage ophalen en door de Amerikaanse douane, en met maar anderhalf uur tijdsverschil was dat niet heel fijn. Maar met wat moeite werd ik redelijk snel geholpen en was ik netjes op tijd voor mijn (vertraagde) vlucht naar Chicago. 's Avonds kwam ik rond 11 uur (lokale tijd) aan en ben ik met een shuttle naar mijn hotel gebracht. Daar lekker even een paar uur geslapen om de volgende ochtend na een ontbijtje klaar te staan voor het volgende deel van de reis!
Met de shuttle weer terug naar het vliegveld om vanaf daar de 2 en een half uur durende busreis naar mijn nieuwe woonplaats van de komende maanden te namen. De nieuwe woonplaats in kwestie: Champaign, Illinois! :) In Champaign aangekomen werd ik opgevangen en naar mijn kamer gebracht. Een paar minuten later stond Erik, een Amerikaan die ik vorig jaar in Wageningen heb leren kennen, voor mijn deur. Die heeft me een hele rondleiding gegeven over de campus, die enorm leek de eerste dagen. Inmiddels weet ik dat het best wel meevalt! ;)
Ik heb die eerste avond heerlijk geslapen, en dankzij het tijdsverschil was ik de volgende ochtend ruim op tijd wakker om naar mijn eerste dag internationale orientation te gaan. Orientation hield in dat ik van dinsdag tot en met donderdag hele dagen met een groep internationale studenten de campus leerde kennen. Ik heb informatiesessies bijgewoond, allerlei leuke activiteiten gedaan, heel veel gratis pizza gegeten en het gewoon ontzettend gezellig gehad!
Dat weekend was het officiele welkom voor alle nieuwe studenten in het 'Memorial Stadium', het American football stadion van mijn universiteit (University of Illinois at Urbana-Champaign, aka UIUC). Op zondag was er 'Quad day', een dag waarop er op de 'Quad' (een mega grasveld midden op de campus) ongeveer 1000 stands waren van alle mogelijke studentenorganisaties. Daar heb ik me ingeschreven voor onder andere het roeiteam, en ontzettend veel gratis zooi gekregen. Ik hoef voorlopig geen pennen meer te kopen haha.
Maandag, 24 augustus, de eerste collegedag, een dag vol emoties. Ik had er ontzettend veel zin in, maar was ook wel een beetje zenuwachtig omdat ik geen idee had wat ik nou eigenlijk kon verwachten. Uiteindelijk heb ik 's morgens voor twee vakken de introductiecolleges gevolgd en 's middags had ik mijn eerste schaatsles! Allemaal super leuk en interessant!
Daarna heb ik echt geleerd hoe snel een dag opeens kan veranderen. Ik was misschien 5 minuten thuis na mijn schaatsles toen ik mijn moeder aan de telefoon had, die me het moeilijke bericht gaf dat mijn lieve oma was overleden die middag. Nou, geloof me, ik wist niet wat me overkwam of wat ik moest meer op dat moment. Na het gesprek met mijn moeder nog even goed gehuild om daarna dingen te gaan regelen om terug te kunnen naar Nederland. Ik werd gelukkig goed opgevangen en heb ook nog even met een counselor kunnen praten. 's Avonds heb ik samen gegeten met de studenten die ik de week ervoor had leren kennen. Ze waren heel lief en begripvol, wat heel fijn was. Het tijdsverschil maakte dingen een stuk lastiger voor me, omdat ik niet meteen contact kon hebben met mijn vrienden en familie in Nederland.
Nou ja, zoals ik misschien niet hoef uit te leggen was die week een hele vreemde voor me. Nog steeds dagelijks nieuwe indrukken, en ondertussen veel contact met thuis om plannen te maken om terug te gaan voor de begrafenis. Ondertussen waren de try-outs begonnen voor het roeiteam en was ik elke ochtend vroeg in de sportschool te vinden om te trainen daarvoor. Verder contact met docenten gehad om te regelen dat ik er niet zou zijn en voor ik het wist zat ik weer in een bus en een vliegtuig terug naar Nederland.
Over de week in Nederland wil ik niet teveel kwijt, behalve dat het heel fijn was om bij de begrafenis te kunnen zijn en goed afscheid te kunnen nemen van mijn oma, hoe moeilijk het ook was. Verder wil ik iedereen bedanken die mij, op de een of andere manier, door de moeilijke tijd heen heeft geholpen! :)
Nou, die week vloog ook om en toen zat ik weer in Chicago op zaterdagavond. Het was labor day weekend, wat betekende dat ik op maandag 7 september ook nog vrij was. Ik had samen met 8 andere internationale studenten afgesproken om een weekendje Chicago te doen, dus toen ik op het vliegveld aankwam heb ik een taxi naar de Cheesecake Factory genomen (om daar eerst het lekkerste stuk cheesecake ever te eten) en daarna nog twee dagen Chicago onveilig te maken!
Op zaterdagavond was er vuurwerk op Navy Pier. Dit hebben we van afstand bekeken om daarna even langs het hotel te gaan. Rond middernacht wilden we een kroeg in, maar toen kwamen we erachter hoe moeilijk er in de VS gedaan wordt over mensen die nog geen 21 zijn. In Urbana-Champaign is dat anders, daar mag je al de kroeg in als je 19 bent, alleen wel pas drinken als je 21 bent. Nou ja, uiteindelijk zijn we bij een restaurant-bar naar binnen gekomen. Daar een ontzettend vies biertje gedronken, wat was ik blij toen ie op was.
Zondag zijn we na het ontbijt eerst naar Willis Tower geweest. Dat is hoogste toren van de VS als ik me niet vergis. Na 3 uur in de rij gestaan te hebben waren we eindelijk boven. Dat uitzicht was zo ontzettend gaaf! Echt onbeschrijflijk, vandaar de foto's! Ik ben de uitdaging maar aangegaan en op een glazen plaat gaan staan en zitten, die uit de zijkant van het gebouw komt. Dan hang je dus een flink eind (metertje of 300) boven de stad. Geloof me: dat is echt heel eng (vooral als je hoogtevrees hebt). Ik durfde ook pas recht naar beneden te kijken toen ik weer veilig eraf was! Toen we weer beneden waren en snel geluncht hadden, zijn we naar de 'bean' gegaan. Dat is een boonvormige lachspiegel, waar je hele gave foto's in kan maken, onder andere van de skyline van Chicago! Na daar een poosje rondgehangen te hebben zijn we naar Pizzeria Uno gegaan om de originele Chicago deep dish pizza's op te halen de we besteld hadden. Wat was dat lekkere pizza! Maar zo ontzettend zwaar, dat ik na 1 stuk echt helemaal genoeg had. Het is een pizza van een paar centimeter diep die helemaal gevuld is. Echt goddelijk, en aan de andere kant ook misselijkmakend haha. Na de pizza zijn we naar de tweede toren van Chicago gegaan, de John Hancock Tower. Het was inmiddels donker, dus dan ziet de stad er meteen heel anders uit. Tenminste vanaf grote hoogte. Het was super mooi, allemaal lichtjes. De ene kant was bijna helemaal donker, de Great Lakes, met in aan de overkant Michigan! :D
's Avonds hebben we ons gedragen en zijn we lekker op tijd naar bed gegaan, na een paar spelletjes en een beker thee. Maandag is het grootste deel van de groep naar Shedd Aquarium gegaan. Dit is een best groot aquarium met allerlei dieren die in en rond het water leven. Ze hadden een tank met beluga's, dolfijnen, maar ook een stuk met een caribisch koraalrif, een stuk amazone (met o.a. een anaconda, vogelspinnen en piranha's) en dan nog otters, zeesterren, haaien en vissen in allerlei kleuren en maten! En volgens mij mis ik dan nog een hoop, maar hoe dan ook het was geweldig! Ze richten zich op het redden en de zorg van de dieren, dus de 'shows' zijn voornamelijk praatjes waarbij ze uitleggen over de dieren en de dieren dichtbij laten komen zodat ze goed te zien zijn voor het publiek. Je hebt dus niet echt van die shows die je vaak ziet waarbij dieren allerlei kunstjes doen.
's Avonds hebben we heel snel een hapje gegeten en zijn we, met behoorlijk wat stress, naar het busstation gegaan. Daar aangekomen bleek dat we best rustig dat gratis toetje hadden kunnen opeten, want we hadden 3 uur vertraging met de bus terug. Ja, een busreis van ongeveer 2 en een half uur, en dan meer vertraging dan dat hebben, niet chill! Tegen de tijd dat we terug waren in Champaign was het laat, en was het beetje lastig thuiskomen, maar het is gelukt en ik lag tegen 2 uur eindelijk, helemaal uitgeput, in mijn bedje.
Vanaf dinsdagochtend begonnen de colleges weer. De docenten waren blij dat ik er weer was, en zijn erg behulpzaam om te zorgen dat ik weer op gang kom en alles ingehaald krijg. Dat kost nogal veel moeite, want er gaat veel tijd in mijn vakken zitten en ondertussen gingen de roei try-outs ook door. Vrijdagochtend had ik mijn laatste try-out dag, waarbij ik 4 kilometer op de roeimachine moest roeien. Zaterdagavond kreeg ik het verwachte mailtje dat ik gekozen ben (als 1 van de 12) voor het 'women's novice rowing team' van UIUC van dit seizoen! Novice houdt in dat het mijn eerste jaar is op dit niveau met roeien. Tijdens wedstrijden zal ik dan ook tegen mensen roeien die ook in hun eerste jaar op college niveau roeien zitten. Zaterdagochtend was ik voor het eerst bij een American football game van mijn universiteit. Dat was super awesome, maar duurde wel (iets te) lang. Het duurde even, maar inmiddels begrijp ik het spel redelijk. De Illini waren overigens met 44-0 ruim te sterk voor Western Illinois! Mooie winst voor ons! :D Ontzettend mooie team spirit gedurende de wedstrijd, met een optreden van de beste college marching band van de VS (de Marching Illini) en awesome cardtricks in ons studenten vak in het stadion! Al met al een geslaagde ochtend! De rest van het weekend heb ik in de bieb gezeten om werk in te halen. Gelukkig waren er mensen mee die ook dingen moesten, is wel motiverend!
Dinsdagochtend had ik mijn eerste echte training van het roeiteam. Helaas ging het twee uur daarna mis toen ik flauw viel op mijn kamer en daarbij een hersenschudding opgelopen heb. Gevolg: ik lig nu alweer een paar dagen veel op bed. Tussendoor doe ik wel mijn best om wat werk gedaan te krijgen, maar heel optimaal gaat het niet. Maar ik blijf positief, het kan alleen maar beter worden vanaf nu!
Er wordt druk gezocht naar een verklaring van het flauwvallen, maar dat kost tijd. Inmiddels hebben ze hier na 1 onderzoek wel al een beter idee dan na alle onderzoeken die ik een paar jaar terug heb gehad in Nederland. Maar goed, we zullen het zien.
Goed, ik denk dat het wel even genoeg geweest is voor nu! Ik zal binnenkort allemaal foto's toevoegen, maar ik moet ze even uitzoeken! Ik ga er tenminste vanuit dat jullie niet 100 selfies in Chicago hoeven te zien haha!
Tot een volgende keer!
xx Sary
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
